در محضر کشیش
بعضی وقتها حس میکنم پدرم یا حتی بیشتر از اون پدربزرگم(یا خیلی از آدمای معمولی با زندگیای کلاسیک جنسی) در واقع گِی اند! چطور میشه زبانه کشیدن تستسترون تو رگها رو میشه به محدودیتی چنین طویل المدت در زمینه مراوده با جنس مخالف اطفا کرد؟ در عین حالی که هیچ نشونه از معاشرت جنسیشون با زنشون مشاهده نمیشه. واقعا وقتی به اونا و زندگی کلاسیک متعهدانه شون نگاه میکنم، هیچطوری نمیتونم تصور کنم من و اونا از از یه گونه ایم. اگر مشابه همین غریزه سرکش درون من، برای اونها هم بوده باشه، باید ابرانسانهایی از نظر تسلط بر نفس و قدرت روانی بوده باشن. در حالی که بقیه شواهد و قراین زندگیشون چنین تئوری ای رو ساپورت نمیکنه. اونچه که من دیدم در عمل اونها خیلی آدمهای معمولی ای بودن با زندگیهای معمولی که با توجه به شناخت من به نظر راضی هم میومدن.
وقتی یه خط لوله حاوی سیالی پرفشاره، کافیه دستت رو رو بدنه اش بذاری تا فشار توشو حسش کنی. حتی بعضا اگه چشمات عادت داشته باشه و درست نگاهشون کنی این مطلب رو درمیابی. درمورد آدمایی که شهوانیت تو وجودشونه هم همینطوره. از شراره نگاه گرفته تا نحوه پا رو پا انداختن یا پک زدن به سیگار میتونه حاکی از آتشفشان میل درون باشه. اما درمورد آدمهایی که شرحشون رفت، با وجود اینکه تو نزدیکترین هایم زیاد بودن و هستن و بعیده بتونن یه عمر چنین چیزی رو سرپوش گذاشت، به هیچ وچه چنین انقلابی نهفت درونی ای رو حس نکردم و نمیکنم.
پ.ن. اگرم مشکلی دارنن بیشتر به این میمونه که کلا ناراضین. نه از اون زن خاص تو زندگیشون