در محضر کشیش
داشتم به این فک میکردم که شاید به عنوان اولین نفر در کا تاریخ بشر، خود اسیدپاشی کنم که یه ایده خوبی برای یارگزینی به ذهنم رسید: یار من کسی است که پایه باشه هم اسیدپاشی کنیم. همدیگه رو ببینیم و کل چهره همو به خاطر بسپریم و البته کلی عکس بگیریم از هم و... و در نهایت طوری که بیناییمون آسیب نبینه، به صورت هم اسید بپاشیم. بعدم یه کانال اینستاگرام بزنیم و زندگی عاشقانه مونو توش بذاریم. تازه بچه دارم بشیم جالب میشه. بچه/بچه های سالم و خوشگل که در آغوش محبت ما دیوصورتای مهربون بزرگ میشن.