تو تحسین زبانی از جذابیت اعضایی که در عرف بار جنسی ندارن(حتی اگه برای من بیشترین نقش رو در تحریک شدن داشته باشن)، مشکلی ندارم. مثلا اگه لبخند یا مو(که ازجنبه سکسی تو ذهن من معمولا خنثی ان) یا فرضا دست و پا یا گوش(که تو ذهن من اعضایی دارای بار سکسی ان) یکی زیبا باشه، بهش می گم و در تحسین این زیباییهاش هیچ مانع ذهنی ای ندارم. اما اگه اعضای خاصی که در عرف بار جنسی دارن(هرچند دراغلب موارد بار جنسیشون از نظر من چندان بالا نیست) مثلا پستان، کون یا رانِ یکی به دید من زیبا بیاد، نمی گم. به دو دلیل برای این تفاوت رویکرد می تونم فک کنم که امیدوارم دومیش دلیل من باشه. اولیش که ناشی از پذیرش کلیشه های جمعی و در امتدادش حجب و حیای نشون دهنده ی یه انسان متشخصه. دومیش اینکه طرف بر اساس کلیشه ها من رو در رده "مردان هیز" طبقه بندی نکنه و در نتیجه احساس راحتیش رو در همنشینی با من از دست نده.