وضعیت ما مدعیان فعالیت برای جامعه مدنی رو در نقابل با تحولات اخیر می شه اینجوری توصیف کرد: با جون کندن یه سنگ رو رسوندیم بالای یه تپه و تحولات اخیر معادل سرازیر شدن سنگ از سراشیبی است. به تعبیر من فعلا اوضاع اینجوریه که جامعه مدنی از بدنه جامعه عقب افتاده. من شخصا اینجور حس می کنم که هر چی می دوم صرفا مثل کسی که دنبال سنگی قلتان تو شیب تپه می دوه، در واقع دنباله روی محض تحولاتی ام که عموم مردم می سازندش. خلاصه یا این سراشیبی نهایی است و ما به پایان دوران سرکوب فعلی(ج.ا.) رسیدیم یا باز هم سنگ که به مانع بعدی رسید می ایسته تا ما بهش برسیم و باز هل بدیم. پ ن: باز خوبه جامعه مدنی ما در مقابل احساس سیزیف بودن بیمه شد