تنها وصیت من به خانواده ام در این روزها:
برای تحویل گرفتن جسد من هیچ کاری نکنین. یه تیکه گوشت چه ارزشی داره که میلیون میلیون براش پول بدین(من سه تا نه ملیون پول تیر شنیدم) که بشه خرج تسلیحات(باتوم، انواع گاز، مسلسل، هفت تیر، حقوق ارازل و اوباش حکومتی و...) بیشتر و بیشتر واسه آزار یا کشتن یه عده دیگه مثل من و داغدار کردن یه سری خانواده ی دیگه به همون اندازه ی ناراحتی شما در اون وضع و حال؟ تازه برای تحویل جسد باید این رو امضا کنین که قاتل اغتشاشگرا بودن که به تعبیرمن به معنی پایمال شدن خون منه؛ خونی که جناب خامنه ای برای تثبیت دیکتاتوریش ریخته... خونم و راهی که براش ریخته شده یعنی امتناع از زیر بار تحقیر رفتنی که با این نمایش مسخره شامل حال من و بقیه کردن مهمتره یا گوشت مرده ی تنم؟ جدیدا هم که به موارد لازم الامضا این اضافه شده که بسیجی بودن منِ مقتول رو تایید کنین! فک نمی کنین یه جسد بوگندوی بی خاصیت (که به وضوح دیگه منِ دن سیفون نیست) در برابر ننگ بسیجی شمرده شدن(بسیجی که معادل دار و دسته ی جلاداییه که کلی از انسانهای تحسن برانگیز جامعه مون رو انگار که بازی کانتر استرایکه کشتن و می کشن)، هیچ ارزشی نداره؟
پ ن: نکته بامزه: اگه اغتشاشگرا کشتن، چرا باید پول تیرشون رو به حکومت داد؟! بهتر نیست این دست خوش مربوطه رو به همونی که مرحمت اصلی رو کرده یعنی به قول دوستان ارزش و جدیدا ورزشی، اغشاشگران اوباش مسلک پرداخت کنیم؟
پ ن2:اصلا هدفم جو دادن نیست که وای ممکنه بمیرم و اینجور ننه من غریبم بازیا... بدیهیه احتمال مردن من و شمایی که تو مایه های خودمین با وجود مشارکت تو همه ی این برنامه ها به هر حال بسیار پایینه. اما احتمال هرچقدر کوچیک باشه، اگه خود اتفاق انقد که طبق توضیحات سعی کردم روشنش کنم، فجیع باشه، اخلاقا نیاز به پیشگیری داره.
پ ن3: خودم اینارو به خانواده ام نمی گم چون الکی می ترسوندشون(گفتم که احتماش خیلی پایینه) و فاز صحرای کربلا ممکنه بگیردشون؛ اما دوستانی که من رو می شناسین: اگه این احتمال بسیار بسیار کم رخ داد و من مُردم، حتما این متن رو به خانواده ام نشون بدین و براشون روشن کنین که این خواسته ی منه.
پ ن4: فک کنم بقیه دوستانی که با استدلالهام همدلی دارن هم بد نباشه به تمهیدات مشابهی برای جلوگیری از چنین اتفاقات کریهی(مصادره شدن آخرین چیزی که ممکنه داشته باشن یعنی مردنشون) فک کنن.