دوستان عشق غزه. این مدعیانی که گلوی خودتون رو برای مردن کودکان فلسطینی پاره می کردین و مدعی بودین که موضعتون صرفا بشردوستانه است و کاری به ج ا ندارین؛ چرا درباره ی جنگ خونین ببر های تامیل و دولت سریلانکا موضع نمی گیرین؟ پست نمی زنین؟ همون پستایی که توش مدعی بی طرفی می شدین و به عنوان مقدمه کلی جانماز آب می کشین؟ چرا دم سفارت سریلانکا جمع نمی شین؟ نکنه
مادران صلح مادری کردن رو فراموش کردن یا
آدرس سفارت رو بلد نیستن؟ نکنه
6500 کشته ی غیر نظامی کمتر از 1000 نفر ساکن غزه است؟ شاید
این 300 نفر کشته در یک روز از نظر آماری کمتر از 1000 نفر در نزدیک به یه ماه(22 روز) یعنی 45 نفر در روزه؟ به هر حال خون ما روی زمینه سفید(حالا چه کله سیاه باشی چه بور، در این مورد فرقی نمی کنه) رنگین تر به چش می آد تا خون اون هندی های پاپتی روی زمینه ی لجنی رنگ پوستشون... زنده باید احمدی نژاد که دست اسرائیل نژادپرست و حامیان نژادپرست غربی اش رو رو کرد. زنده باد صهیونیسم بین الملل و غرب که با به فضاحت کشیدن جلسه دست احمدی نژاد و دارو دسته ی نژادپرستش رو رو کرد.. حقا که در دنیای گل و بلبل ما همه با وجود اختلافهای بین خودشون، فقط و فقط در جهت روشن کردن حقیقت تلاش می کنن. مُردم از خوشی
پ ن: اصلا معتقد به همدستی دوستان وبلاگ نویس یا مادران صلح با ج ا نیستم. منظورم اینه که همگی بازیشون رو می خورن . خلاصه اگه یکی مثل من از شرکت در اینجور بازیا امتناع می کنه، نباید به مخالفت کورکورانه با هرچی ج ا می گه متهم شه...
راست میگن جاهای دیگه رو هم ببینن این مدعیا