به نظر تو اینکه "من برای اینکه تو بتونی به اندازه حداقلی لازم برای مراوده و معاشرت روم حساب کنی، با عدم صراحت نوسانات زمین تا آسمونی ذهنیم رو تبدیل به یه منحنی اسموث شده بکنم" غیر اخلاقیه؟ آیا تبدیل کردن اینکه "یه لحظه تو ذهنم می گذره به دلیل شدت تنفر یکی رو با لگد دارم بزنم و پنج دقیقه بعد تو ذهنم انقد همون طرف رو دوسش دارم که می خوام تو بغلش خودم رو خفه کنم" رو تبدیل به یه لبخند ملایم همیشگی کردن به دلیل اینکه در لحظات مختلف صریح نبودم، از نظر اخلاقی رد شده است؟ یعنی واقعا شماها اینطوری نیستین؟ باور اینکه بقیه اینجوری نیستن خیلی سخته؛ باور کردن اینکه همه همینطورن هم یه جور دیگه خیلی سخته.
aadam goh gije migire az khondane neveshtehaat
mozoo'aati ham ke roosh zoom kardi ham tokhmie va ham por tarfdaar