به نظر من موضع گیری درباره ارگاسم طرف مقابل (اگه زن باشه) یکی از سخت ترین کارها هاست. از یه طرف باید این موضوع برات مساله باشه و مثل مردای خروس صفت نسبت به این اتفاق بی تفاوت نباشی و تمام سعیت رو بکنی(جدا از باید و نیاد این مساله برای شخص من لذت بخشه)؛ از طرف دیگه وسواس تو می تونه کسایی که یا ارگاسم نمی شن یا به ندرت می شن رو تحت فشار ذهنی بذاره که از خود سکس و مابقی ماجرا هم لذت لازمه رو نبرن. تازه به این تطبیق لذت زن و مرد بر اساس ارگاسمهاشون می شه مشکوک بود: شاید لذت زنانه رو منوط کردن به ارگاسم با وجود کمیاب تر بودن این مساله بین زنا باعث نوعی سرکوب جنسی از طریق ایجاد سرخوردگی جنسی تو ذهنشون باشه. یه جورایی القای اینکه از نظر جنسی ناقص ان که این برداشت می تونه روان جنسی رو سرکوب کنه و اونها رو نسبت به مردها(که اقلب ارگاسمه رو می شن) تو موضع ضعف نگه داره. البته همونطور که اول هم اشاره شد، از این تئوری ها نباید اصلا برای توجیه بی توجهی به لذت زن استفاده بشه و اینجاست که تو باید روی یه تار مو حرکت کنی.
پ ن: البته ایدئولوژی هدف(ارگاسم) وسیله(حرکات بدنی) شاید باعث از دست دادن لذت مسیر سکس برای مردا (با توجه به ذهن هدف محور مردانه) هم بشه که حتی شاید زود انزالی رو هم بشه از این زاویه دید.