همونطور که خیلی وقتها از یه دختر جواب منفی می شنوم، گاهی هم باید جواب منفی بدم. جدا از اینکه صرف همجهت بودن اتفاقی جوابم با جواب مردسالاری به زن پیشنهاد دهنده(که بطور ایدئولوژیک منفی است) آزاردهنده است، نگرانی بزرگم وقتی جواب منفی می دم اینه که شائبه این مساله پیش بیاد که پیشنهاد دادن طرف مقابل روی این تصمیمم ناخودآگاه تاثیر داشته. و این انگ دور سرم می چرخه که به هر حال یه مرد ایرانیم و خودآگاه هم نباشه این رویکرد(پیشنهاد دادن دختر) ناخودآگاهم رو می رمونه. من که به شدت تکذیب می کنم و یه توضیح می دم شاید کمی مساله رو روشن تر کنه. دخترها به دلیل اینکه بطور کلاسیک پیشنهاد گیرنده ان معمولا متوجه این مساله نیستن که خیلی هایی که نیمچه نظر مثبتی بهشون دارن، اصولا بشون پیشنهادی نمی کنن و اقلب فقط پیشنهادهایی که بهشون شده تو ذهنشون می مونه. اگه از طرف بدشون بیاد که اصولا میلی ندارن و اگه از پیشنهاد دهنده خوششون بیاد که خوب پیشنهاد پیش پیش تو جیبشونه و دو طرفه بودن میل تضمین شده است. یعنی دیدشون اینجور شکل می گیره که میل اونها(اونها فقط میل رو نسبت به کسانی که ازشون پیشنهاد دارن رو مشروع می دونن) معادل تمایل دو طرفه است. اما وقتی تو هم پیشنهاد می دی تازه با این حقیقت برخورد می کنی که اغلب میل تو دوطرفه نیست و تو همیشه یه درصدی احتمال موفقیت داری. اما ذهنت به این مفهوم عادت نداره و این عادت نداشتن ذهن به واقعیتی که برای پسرا نهادینه شده، می تونه باعث شه تحلیلشون پرت بزنه و بره دنبال محکوم کردن طرف مقابل.