تو روابط موازی یکی دو نکته هست که بد نیست بهش فک بشه. یکی اینکخودت رو در مقایسه با طرفی که با تو موازیه چه جوری ببینی؟ بالاتر یا پایین تر؟ هرکدوم از این دو حالت می تونه هم به رله شدنت با پلی گامی کمک کنه هم مشکلدارت کنه با قضیه. از یه طرف اگه موازیت خیلی بهت سر باشه می تونی دچار عقده حقارت بشی؛ از طرف دیگه اگه موازیت خیلی داغون باشه، اینکه همون زیبایی شناسی(درباره مجموعه تن و ذهن) ای که به چنان کسی راضی بوده تورو پسندیده، می تونی حس تحقیر شدن رو بهت القا کنه. اما اگه جنبه مثبت هرکدوم از دو حالت فوق رو نگاه کنی از طرفی اگه طرف موازیت خیلی بهت سر باشه، می شه این برداشت مثبت رو کرد که تو هم بر اساس همون زیبایی شناسی ای که طرف موازی ای که به نظر تو هم جذابه رو پسندیده، انتخاب شدی؛ از طرف دیگه اگه طرف داغون باشه احساس خطر کمی از طرفش می کنی و به خاطر نگاه از بالا شاید حتی بتونی نادیده اش بگیری. اینها همه تحلیل از بیرونه اما اگه بخوام از جانب خودم حرف بزنم، مجموعا وزنه به سمت اینه که برام اینکه موازیم ازم بالاتر باشه، مطلوب تره . اما یه نکته دیگه که باز هم به نظر من تعیین کننده است اینه که اول کدوم باشین؟ این نکته گاهی روی نکته اولم تاثیر می ذاره. فرضا من تسامحم درباره موازی پست تر بیشتر می شه چون می تونم فک کنم مدت ها پیش یکی دیگه با زیبایی شناسی اون زمانش موازیم رو پسندیده و ذهن رو به تعالیه و شاید الان زیبایی شناسی اش خیلی بهتر شده باشه...