دوستان کتکی خوردم مفصل! الان تو چشم زدن باد کردگی یکی از انگشتام که به سوسیس کوکتل تنه می زنه و حس کردن دردی که موقع خندیدن کل شکم و پَک و پهلوم رو می گیره، نمی ذاره از یاد ببرمش. اما ماجرا... داشتم تو خیابونی از خیابونهای مرکز شهر رانندگی می کردم که ناگهان یک عدد پراید سفید هاچ بک بوق زنان و چراغ زنان و در نهایت با پیچیدن جلوم متوفقم کرد. پیاده شدم ببینم چیه ماجرا که یه آدم قددراز و لاغر در حالی که یه بیسیم قد پاره آجر(نمی دونم حکایت این بیسیم با تکنولوژی عهد کومودور 64 تو بازار اشباع شده از وسایل الکترونیکی مینیاتوری چیه؟ جز اعمال سرکوب ذهنی با نمایش دادنشون؟) دستش بود، پیاده شد. شروع کرد به بد و بی راه گفتن که " مادرجنده این چه طرز رانندگیه؟" منم گیج و منگ سوال کردم" کدوم رانندگی؟ مثل اینکه حالت خوب نیستا..." البته اینم بگن اصلا لحن خوبی نداشتم چون نمایش اون بیسیم خودبخود من رو برده بود تو موضع کله شقی که تا حالا تو زندگی زیاد کار دستم داده. یعنی اگه طرف این تریپ رو نمی اومد، با توجه به شناختی که از خودم دارم شاید با معذرت خواهی من غائله(در ادامه مفصل توضیح داده خواهد شد که چه غائله ای) ختم می شد. طرف شروع کرد به داد و بیداد و فحش خوار و مادر دادن. اینم بگم که من رو بطور پیش فرض بچه کونی خطاب می کرد. بعد داد بیداداش رفت سمت اینکه "چی زدی؟ چی مصرف کردی؟" و این جور یه دستی زدنهای معمولا جوابگو در برخورد با تین ایجرا. منم که دیگه کفری شده بودم جواب دادم " همون چیزی که تو هر شب شیاف می کنی" این بود که طرف پرید طرفم و شروع کرد به زدن. منم که اصلا انتظارش رو نداشتم، تنها صورتم رو پوشوندم و مشت و لگد بود که به سمت گردن به پایینم روونه شد. البته هر از چندگاهی اگه راه می داد یه لگدی به پاهاش می زدم یا یه هولیش می دادم. طبعا ازم بر نمی اومد صورت یا شکم یه آدم رو مورد هدف قرار بدم. هرچند اگرم می دادم احتمالا به دلیل بی تجربگیم نسبت به طرف مقابل کار خاصی ازم بر نمی اومد. البته اگه نیروی صرف عضلانی رو حساب کنی ظاهرا مال اون چربش خاصی نداشت. این نکته هم جالب بود که هرکی که می خواست مداخله کنه رو با نشون دادن کارت وزارت اطلاعات (که به منم همون اول در حین تهدید به اینکه می برمت جایی که عرب نی انداخت، نشون داده بود)، دک می کرد. القصه در اولین فرصت سعی کردم دستاش رو بگیرم. در همین حین که بهش چسبیده بودم تا نتونه بطور مناسبی مشت و لگد بزنه، درد شدیدی پهلوی راستم رو فرا گرفت. سرم رو که برگردوندم دیدم یه گولاخ دیگه داره از پهلو و پشت می زندم. گولاخ مذبور سرنشین دوم ماشینه بود که تا اون لحظه متوجه اش نشده بودم. در حینی که کتک نوش جان می کردم یکیشون انگشتم رو از پنجه گرفت و به سمت پشت دست پیچوند که نهایتا به شکستن انگشت انگشتر دست چپم انجامید(اگه کسی می خواد با من نامزد کنه، باید لااقل یه مدتی صبر کنه تا باد انگشته بخوابه و الا هم مجبوره پول بیشتری برای حلقه ای که طبعا سنگین تر می شه بپردازه هم بعد که باده خوابید حلقهه زرت و زرت از دستم می افته و بهونه خوبی می شه واسه نبودنش رو انگشت که پیش نیازیه واسه زیرآبی رفتن). خلاصه خوب که کتک خوردم و افتادم زمین بی خیال شدن رفتن و منِ له و په پاشدم و صحنه رو ترک کردم. یادمه یه زمانی اینجا نوشتم که اگه هاله ی ایدئولوژیکی که اتفاقا سرکوب گر هم هست رو از رِیپ بگیری می شه یه چیزی مثل کتک خوردن که صد البته بد هست اما دیگه نه یه فاجعه عجیب غریب و به ندرت و سختی جبران شدنی؛ و این فاجعه کردن ریپ می تونه در راستای سرکوب ذهنی زنا و عقب روندنشون از فضای عمومی جامعه تفسیر بشه. خلاصه با این تعریف منم یه جورایی ریپ شدم؛ کتک-ریپ ای که از همون چرخه خشونتی که مجموعا مردسالاری می گردوندش و تجاوزجنسی هم محصول اونه، آب می خوره.