دو فراز از شعر آقامون شهریار:
گوهر شب چراغ رفسنجان
اي چراغ تو رهنمون دلم
كفهاي همتراز خامنهاي
در ترازوي آزمون دلم
در ركوع و سجود خامنهاي
من هم از دور سرنگون دلم
خاصه وقت قنوت او كز غيب
دستها ميشود ستون دلم
پ ن: فک نکنین خایه مالیه ها. شهریار از معدود شاعرانی بود که شعار هنر به خاطر هنر رو تا آخر عمر آویزه گوشش نگه داشت. واضح و مبرهنه که علاقه شهریار به دوستان کاملا قلبی و از سر خلوص بود و این مساله رو بارها بعد انقلاب ثابت کرد.