فعلا که یه هفته ای شده. خوشبختانه دختره خوره مورد مناسبی بوده: رمانهای روسی... تا حالا که خوندن برادران کارامازوف یه هفته ده روزی طول کشید. اگه هرکدوم از بقیه(فعلا شامل آنا کارنینا، ابله، شیاطین، جنایت و مکافات، جنگ و صلح، ابلوموف، قمارباز و نیه توچکا) هم بطور متوسط همینقدرها وقت بگیرن با یه حساب سر انگشتی دو سه ماهی طول می کشه که قطعا برای من در شرایط فعلی یه رکورده. دو سه ماه رابطه با یکی... می دونم بارها و بارها هرکدوم از سطوری که این روزها می خونم رو خونده و وقتی می خونمشون تصویرش(منظورم مختص به ظاهر نیست و ذهن و روانش رو هم شامل می شه) حضور دارد. تصویری که باهاش رابطه دارم. افلاطونی خالی هم نه. هر چند وقت یه بار مدادم رو می ذارم لای کتاب و با کلیت وجود سکسیش می خوابم(طبعا متوجه می شی که منظورم جلق زدنه). به هر حال بعد تعداد زیادی رابطه نافرجام و مقطع، تصور چنین مساله ای(یعنی حداقل دو سه ماه) بسیار خوشحالم کرده. هرچند بعد تموم شدن این کتابا هیچ تصوری از آینده اش ندارم...
پ ن: نیای گیر بدی بالاخره تو با اون
دختره تو کافی شاپ رابطه داری(بر اساس گوش وایسادن برای صدای بین خنده ها) یا با این جذاب رمان روسی باز... مدت ها پیش گفتم هیچ سمپاتی با مونوگامی(تک رابطگی) ندشته و هیچ مشکلی با تعدد روتبط ندارم.
اميدوارم خواندن آثار داستايوفسكي بيشتر از يك هفته ده روز طول بكشد.
اميدوارم از خواندن كتابها لذت ببريد.
جا دارد به سليقه تان آفرين گفت