با توجه به شدیدا رقابتی بودن انتخابات خودمون، برای فراموش کردم اوضاح و تفریح هم که شده دورادور پیگیر انتخابات آمریکام. از اوباما اصلا خوشم نمی آد تریپ پوپولیت بازی اش رو نِرومه تا حدی که با وجود ترجیح دادن دمکرات ها به طور کلی اگه رقابت بین مک کبن و اوباما بشه، از بُرد مک کین بیشتر خوشحال می شم. آخه این چه شعار مبهمیه "اکنون باید بین آینده و گذشته انتخاب کنبم؛ بین تغییر و سکون". شعاره خوراک عرفان زده هاست که بشینن واسه خودشون تفسیرهای گوگول مگول بکشن بیرون(مثل دولت مهرورز احمدی نژاد خودمون)غ تفسیرهایی که طرف برنده هم بشه لزومی نداره بهشون پایبند بمونه و هر کاری بخواد به بهانه پایبندی به شعارش می تونه انجام بده. اما خبُ با توصیفات فعلی واضحه که هیلاری کلینتن کسیه که بیشترین سمپاتی رو باهاش حس می کنم. چیزی که شدت درمورد هیلاری تو ذوقم می زنه فامیلشه. دیگه تو ایرانش هم اینطوری نیست که زن فامیل شوهرش رو بگیره اونم در چنین سطح رسمی ای. دیگه عشرت شایق هم "شایق" فامیل خودشه...
پ ن: من هیچ نوع دلیل ایدئولوژیک رو در انتخابم نفی می کنم. تنها دلیل این حرفام یه جور سرگرم واسه فک نکردن به چیزای دیگه است و الا درباره اینکه اینتخابات اونجا رو ما چه تاثیری داره هیچ نظری ندارم.