هیچی از این بدتر نیست که به دلیل عدم رضایت از روابطت همینجور مشغول تغییر پارتنر باشی و دوستان اطرافیان شوخی جدی بهت بگن "دن ژوان"... همش بدبختی عدم ثبات و آرامش در زندگی جنسی که خودش آزاردهنده است، در نهایت این رو هم بهت بگن. واسه همین خیلی با فیلم "بِروکن فلاور" برادر جیم جارموش حال کردم. هرچند توضیح خاصی توش مشهود نبود، ولی سکوت و شاکی شدن نقش اول(با بازی باب مورِی) وقتی بهش می گفتن "دن ژوان" در کنار قیافه افسرده و تناقض تریپش با تریپ کلیشه ای دن ژوان، شدیدا باعث همزاد پنداریم می شد(حالا هدفاصلی کارگردان این بود یا نبو،د من که مصادره به مطلوب کردم) که نَکُنه اون هم در واقع دچار مشکل من بوده و هست...