من نصف حرفهای پست مدرن ها رو نمی فهمم. قبلا بارها زورمو سر دریدا زدم اما به جای خاصی نرسیدم. الانم نصف حرفهای بودریار رو می فهمم. البته نصفه ای که می فهمم بسیار جالبه. فک کنم گفتمانی که دغدغه ارتباط با مخاطبو داره، مفهومی مدرنه و پست مدرن های عزیز نیازی به پایبندی به این مساله نمی بینن...
پ ن: خوشبختانه حجم کتابای این بابا کمه و با وجود عدم پیوستگی متن که خوندنشو سخت می کنه ظرف دو سه روز اخیر دو تا کتاب ازش خوندم.