من تو این جریان مطبوعاتی تمرکز روی تجاوزهای ناموسی به زنان یه بوهایی حس می کنم. به نظر من این می تونه با این هدف باشه که تجاوز دارای تعریفی مشخص و بالنسبه محدود بشه و در نتیجه به راحتی باقی مسائل را از این حیطه بشه خارج کرد. مثلا دیگه اینکه "از روی دیوار بپرن تو برای گشتن خونه ات" یا "ماشینت را متوقف کنن که ببینن پاچه شلوار سرنشینت چقد کوتاهه" یا حتی "بی دلیل بزنن زیر گوشت" یا... را مصداق تجاوز نمی دونی چون به حوزه جغرافیایی سوراخای بدنت که دخول بی مجوزی صورت نپذیرفته؛ پس هنوز مورد تجاوز قرار نگرفتی و این مسائل تنها شرایط بیرونیه و بس. اما وقتی هدفی را می بینی معمولا دنبال هدفمندی هم می گردی. به نظر من همون قدر که این احتمال وجود داره که قدرت واضع این محدود کردن تعریف از یه طرف و تمرکز شدید روی مصداق های اون از طرف دیگه باشه، این احتمال هم هست که خود مردم برای ارضای حس تنبلی خودشون و تحدید مواردی که عکس العمل را وجدان آزاد بشر ایجاب می کنه، ناخوداگاه ذهنیتشون بدین سمت سوق یافته باشه؛ چراکه در همه ما این مفهوم نهادینه شده که بدون آزادی بشریت ما زیر سوال می ره و عکس العمل نشون دادن در مقابل عوامل محدود کننده جزو صفاتی ذاتی انسانه که در صورت نبودنش به مرحله حیوانیت تنزل می کنیم.