اگه قرار باشه انتخاب کنم ترجیح می دم پارتنرم با یکی از دوستام بهم خیانت کنه(با این کلمه موافق نیستم؛ بیشتر منظورم برداشت عوامه) تا یه غریبه. دلیلم اینه که با توجه به شناخت دقیق از خصوصیات فردی دوستم می فهمم چه اخلاقی که اون داره و من ندارم باعث جذب شدن پارترم شده؛ به علاوه چه خصوصیت دیگری من دارم و دوستم نداره که برای پارترم بی تفاوت بوده. و در نهایت خیلی راحت تر با واقعیت عدم هماهنگی شخصیت ها و خواستها مابین من و پارتنرم کنار می آم؛ در حالی که اگه اون طرفو نشناسم، با یه غول محو دست نیافتنی طرفم. یه ایده آل منفور...
موافقم. چه جوری نمیدونم