یکی از استدلالها برای توجیه ذهنیت فاعلی مرد نسبت به زن(که به عنوان یکی از ارکان طبیعی دانستن شرایط اجتماعی مردسالارانه فعلی به حساب می آید) اینه که با زن علی رقم علاقه اش می شه سکس کرد در حالی که بالعکسش ممکن نیست. علاوه بر اینکه من دردرستی دادن لقب سکس به چیزی که بیشتر تو مایه های کتک زدن طبقه بندیش می کنم، شک دارم دلیل دیگه ای هم بر رد این استدلال به ذهنم رسیده: مساله اصلی اینه که در هنگام استرس و استیصال آلت جنسی زن توانایی ارضا جسمی آلت جنسی نرو داره ولی آلت مرد در هنگام اجبار و عدم تمایل(به دلیل شل و ول موندنش) اصولا قابلیت ارضا آلت جنسی ماده رو نداره. و این می تونه بصورت نشانه برتری آلت جنسی ماده تفصیر بِشه که با ذهنیت مفعولیت اون در تضاده. بطور خلاصه: چطور ممکنه آلتی رو که حتی در فشار و استرس کارکرد خودشو تقریبا حفظ می کنه رو پست تر از اونی دونست که کافیه تقی به توقی بخوره تا زرتش قمصور شه ؟ تازه اینو مبنای برتری صاحب آلت خوارتر دونست؟