فرض کن تو یه فمینیست دو آتیشه و معتقد مطلق به برابری زن و مردی. فرض کن با یکی قرار سکس باشه و طرف با پای خودش بیاد به مکان مقرر. در لحظه سکس طرف اصرار به حفظ بکارتش داشته باشه ولی تو اهمیتی ندی و سکس کنی. آیا این مصداق تجاوزه؟ مگه قرار نیست به بکارت که یک سمبل نابرابریه بی تفاوت باشی؟ مگه طرف به هدف سکس نیومده که اصولا با حفظ بکارت دلقکبازی ای بیش نیست؟ نمی شه اینطور فرض کرد که در نهایت اون رو از چیزی که سمبل تحقیر زنه خلاص کردی و ناخواسته در جهت درک برابری بهش خدمت نکردی؟
طبیعتا حرف من درباره کسیه که در ذهنش از "انزال پرده بکارت" مدال افتخاری برای زدن به سینه، نداره.
پ ن: آخه یکی از درگیری های فمینیستها مساله تجاوزه که من در همه موارد دیگه با مقابله باش زیر پرچم فمینیسم موافقم اما در این مورد مطمئن نیستم. یعنی فمینیسم مسئول نگهداری از مرزی باشه که مشروع نمی دوندش؟...
پ ن2: من فک کنم دوستان عزیزم در مورد موضع من دچار اشتباه شدن. چون در انتقاداتشون بعضا شخص منو هدف قرار دادن. حرف من اینه که این مساله کاملا از حوضه مرزهایی که فمینیسم باید مدافعش باشه خارجه و باید درباره مستثنا کردنش فک کرد. چراکه احترام به این نوع از امتناع شامل نوعی نقص غرضه. لطفا قبل از بالا زدن رگ غیرت مسلمونیتون به این نکته توجه کنین که پست من اشاره به یک تناقض منطقیه که نه ربطی به ایمان(یا همون نو ایمانی که دوستی اشاره کرده. ازت ممنونم که باعث شدی سابقه دارتر بودنتو فراموش نکنم قربان ;). پیشنهاد می کنم از این به بعد مثل دوران خدمت کم سابقه ترها به پر سابقه ترها سلام نظامی خاصی هم بدن) من داره نه عمل من. به علاوه من نگفتم با نیت جهاد در راه خدا اینکار صورت بپذیره حرف من اینه که یه فمینیست -باز هم تاکید می کنم با شرط رضایت طرف مقابل در حضور در مکانی با هدف سکس- می تونه نسبت به مساله عفت بی تفاوت باشه بدون اینکه کاری غیر اخلاقی با توجه به تفکرات خودش انجام داده باشه.
راست می گویند که همیشه نو ایمان ها از مومنین خطرناک ترند
من کلّاً با تيريپ زور کنی مشکل دارم. حالا فمينيسم چی ميگه، بيلميرم.