یه توضیحی درباره پست قبل: این تنها توصیه من به دختره خیالیمه نه دستور. به طور کلی آدمی نیستم که عقیده خودمو حتی اگه بهش ایمان داشته باشم به کسی تحمیل کنم. اما دلیل من: حتی اگر دخترمو جوری تربیت کنم که فرقی بین -سکسی که انزال بکارت در اون اتفاق افتاده باشه- و -سکسهای بعدی که این مساله در آن نباشد- نگذاره (که البته بعید می دونم بطور مطلق اینکار عملی باشه چرا که من نمی تونم اونو از جامعه اطراف و ذهنیت هاش ایزوله کنم)، به پسری غریبه نمی تونم اطمینان داشته باشم که تازه در حالت خوش بینانه در ناخودآگاهش نسبت به این ترکیب بندی ذهنی کلیشه ای "دختری که پرده اش رو زدم" نگاه مالکانه ای خواهد داشت که می شه با یه حرکت ساده فیزیکی و نشون دادن اینکه "مساله اصلی در سکس لذته و تداخل دوگانه اش در دو ذهن متمایز" نه "حرکتی فیزیکی که یه دیلدو هم می تونه نقششو بازی کنه"، از همه عذابهای آینده اش احراز کنه به علاوه یه امتحان مفت و مجانیه برای تشخیص اینکه آیا طرف به طور مزمن دچار بیماری همه گیر "نیاز به تملک در آوردن" هست یا خیر.