گاهی پیش می آد که با کسی برخورد می کنی که در مقابل شنیدن بعضی صحبتهای تو با حالت پرخاشجویانه ای اعتراض می کنه و قائل به اینه که تو با گفتن اون حرفها به آزادی اون برای شنیدن یا بطور عامیانه تر به گوشِش تجاوز کردی. من فک می کنم از نظر فلسفی ما بین مفهوم کهن آزادی بیان و مفهوم نسبتا جدیدتر آزادی شنیدن لااقل بطور مطلق دچار تناقض خواهیم شد. انتخاب من آزادی بیانه و راه حلم برای آزار ندیدن به خاطر شنیدن چیزهایی که مایل به آن نیستم اینه که ابتداع درلحظه به خاطر حفظ ارزش بزرگتر، یعنی آزادی بیان(که البته این نظر شخصی منه)، صبر پیشه کنم اما در آینده از برخورد با طرف سخنگو یا حضور در محیطی که تجاوز صورت پذیرفته، احراز کنم.