مثال این طرفداری از حرکات انتحاری که در بین چپا مد شده رو می شه با طرفدارای رو به افزایش احمدی نژاد در دنیا مقایسه کرد. وقتی می بینی مردک خسففباب می ره ونزوئلا تو هر ده کوره ای مردم به طور گسترده با عکساش می آن استقبالش چه حالی می شی؟ مگه این نیست که شاکی می شی از این که اونا شیرش می کنن، کونشو ما می دیم؟ احتمال نمی دی ملت عراقم همین حس و حالو پیدا می کنن اگه تو رو تو کافه در حالی که سیگارمی کشی و تئوری واسه به گا رفتن اونا صادر می کنی، ببینن؟ راستی یکی از دوستان همیشه به عنوان مرجع به یه وبلاگ که نویسنده اش یه دختر عراقی است اشاره می کنه. من رای قطعی نمی دم اما واقعا با دیدن این همه وبلاگ داغون طرفدار احمدی نژاد، نمی شه به اینکه اینم چیزی تو این مایه ها باشه، شک کرد؟
پ ن: استدلالی مشابه درباره کاسترو هم می شه کرد.
پ ن2: درباره مقایسه این وبلاگ با وبلاگ مریم رجبی شدیدا اشتباه کردم. البته در نقدم به نوع استدلال و اشاره به مقصر بزرگتر، نظرم عوض نشده. به نظر مردم اگه مردم عراق قبل از جنگ خودشون با شعور و متمدن بودن (اونجور ه این دختر درباره گذشته حرف می زنه) کارشون به اینجور کشت و کشتار همدیگه نمی کشید. امریکا رو هم در حد 30-40% مقصر می دونم اما نه اینکه با این بهونه بپیچونی مسئولیت و تقصیر خودت و مردمتو در هر شرایطی... اما به هر حال این دلیل نمی شه من به سوتی خودم اعتراف نکنم و تشکر نکنم از اون دوست بابت دادن این لینکها.
نمی فهمم شما چرا به جای تکیه کردن به عقل و منطق خودتون هی میگین "نمیشه احتمال داد که...؟" تو و دکتر جک، لطفا یه لحظه به این فکر کنین که اگه در ایران جنگ بشه وضعیت به چه ریختی در میاد.
الان که به گاز و آب و برق و مدرسه و دانشگاه و تئاتر و سینما و کافی شاپ و غیره عادت داری، حالا تصورشو بکن داری تو لبنان یا عراق زندگی می کنی. اون وقت اگه خوشت اومد نسخه شو واسه بقیه مردم ایرانم بپیچ.