کلا ازشماره اندازا بدم می آد. کاش می شد شماره صفحه کتابو حذف کرد.... یا مثلا همین بلاگرتا وقتی شماره انداز داخلی نداشت، آرامشم خیلی بیشتر بود؛ اصلا نگاه نمی کردم کی کامنت داده وکی نداده... اما وقتی هست نمی تونم بی تفاوتی کاملمو حفظ کنم.... ذهنمو آلوده می کنه و تنها راه رسیدن دوباره به آرامش حذف فیزیکیشه... شاید همین روزا دوباره برش دارم کاری که با نهایت تاسف درباره کتاب هیچوقت نمی شه انجام داد...
پ ن: اولا این شماره انداز داخلیه تو بِتا بلاگر هست. دوما تو هم دلت خوشه عمو من اگه واسه کارام دنبال فک به خز یا کامبیز بودنش بودم، خودمو دار می زدم؛ از اون دسته آدمای کیچ گریز نیستم که به این دلیل عملی که منجر به آرامشم می شه رو انجام ندم که حالا مبادا کلیشه ای باشه. سوما اونی کامنتشو ور می داره برای جلب توجه اونیه که قبلش کامنت باز بوده باشه و بالای 100 تا کامنت با روشهای مرسوم برای خودش ابتیا کرده باشه تا اینکار مثمر ثمر باشه وهرکی کمی عقلشو بکار بندازه می فهمه دلیل من یکی این نمی تونه باشه کسیم که عقلشو بکار نمی ندازه به تخمم...
پ ن2: به علاوه داش البرز شما نگران کامنت نبا.ش کامنتم بردارم تو یکی می تونی بیای پای نوشته کامنتتو به عنوان پا نوشت بدی...
گفتم که گوشی دستت باشه.