یه مکالمه واقعی بین من و پارترم: پارتنر: دلم می خواد پرواز کنم برای همیشه برم تو آسمون... تنهای تنها... از همه آدما دور شم من: تنهایی یه مدت کوتاهش خوبه بعد حوصله ات سر می ره لااقل چند نفر رو با خودت ببر بشینین دور هم خزه بگین پارتنر: می خوام سرم رو بذارم رو ابرا و آروم بخوابم من: تا جایی که من می دونم ابراز بخار تشکیل شده و فاز گازی داره و نمی شه سر روشون گذاشت... طبعا سقوط آزاد در عوض تصور قبلیت که استراحت روی یه بالش پنبه ای بوده، نمی تونه اتفاق آرامش بخشی باشه پ ن: بعدا کاشف به عمل اومد پارتنر مست بوده. اما به هر حال
وضعیت ما مدعیان فعالیت برای جامعه مدنی رو در نقابل با تحولات اخیر می شه اینجوری توصیف کرد: با جون کندن یه سنگ رو رسوندیم بالای یه تپه و تحولات اخیر معادل سرازیر شدن سنگ از سراشیبی است. به تعبیر من فعلا اوضاع اینجوریه که جامعه مدنی از بدنه جامعه عقب افتاده. من شخصا اینجور حس می کنم که هر چی می دوم صرفا مثل کسی که دنبال سنگی قلتان تو شیب تپه می دوه، در واقع دنباله روی محض تحولاتی ام که عموم مردم می سازندش. خلاصه یا این سراشیبی نهایی است و ما به پایان دوران سرکوب فعلی(ج.ا.) رسیدیم یا باز هم سنگ که به مانع بعدی رسید می ایسته تا ما بهش برسیم و باز هل بدیم. پ ن: باز خوبه جامعه مدنی ما در مقابل احساس سیزیف بودن بیمه شد
اس ام اس رو تحریم می کنم. فرای بحث اینکه ضربه ی مالی به دولت کودتا هست یا نیست، مشکل من الان جای دیگه ایه... به نظر من استفاده از امکانی که قراره یه عده اراذل نوچه ج.ا. تصمیم بگیرن که استفاده ازش برای من به عنوان یه صغیر کِی به صلاحه کِی نیست و طبق نظر خودشون اون رو بر من حلال یا حروم کنن، به شدت توهین آمیزه و کراهت داره. پس تا اطلاع ثانوی اس ام اس بی اس ام اس مگه در مواردی که موضوع یه سند تو آل بر ضد دار و دسته ج.ا. است